Szłam przez Biedrę, gdzie podjechałam po syrop malinowy dla dzieciaków i chwyciłam po drodze ananasa. Łucja mi trochę kaszle, więc mogę go jej na ciepło, zgrillowanego, podać. Niosłam sobie ten owoc pod pachą i jakiś gość z naprzeciwka zrobił mi taki szybki ruch brewkami… No tak. Mercato, czyli ta akcja z randkowymi ananasami w Hiszpanii, była kilka miesięcy temu! Dużo się działo w tym roku!

W skali świata za najważniejsze uważa się wybory prezydenckie w Stanach. Cała ta akcja z zamachem, rozważania czy było to sfingowane czy nie, sprawiły, że będzie to ważny element nauczania na politologii. Gorąco znów zrobiło się Bliskim Wschodzie i przeżyliśmy kolejny rok wojny na Ukrainie. Nasze obserwacje ludzi z tamtej strony pokazują też, że bezmiar chaosu i propagandy informacyjnej jest tak wielki, że tego się nie da w tej chwili odkręcić. Odbyły się niesamowite i bulwersujące wiele osób igrzyska w Paryżu, a koncertowy tour Taylor Swift pobił wszelkie rekordy. Temperatura cały czas niestety rośnie, były powodzie, za to zupełnie nieźle idzie ratowanie gatunków zwierząt zagrożonych. W googlu szukaliśmy kim jest Budda, co tzn. CPK (bardzo bym chciała by powstało) oraz sigma.

Dla nas był to bardzo dobry rok. Działo się dużo i nie mieliśmy nawet takich marzeń, by tak się to potoczyło. Niewiarygodnie dużo podróżowaliśmy. Naszą domową rekordzistką jest Łucja, która w tym roku odwiedziła aż 10 różnych krajów. W styczniu był Azerbejdżan, na wiosnę było Wilno, potem na majówkę razem z Lilą i z dziadkami panny poleciały na Majorkę, w lecie ekipa pojechała z tatą do Szwecji i Danii i tradycyjnie pobyli chwilę w Niemczech. Druga połowa roku to Albania ze mną, wyprawa z Lilą do Berlina (po kolczyki), wycieczka z Matim do Czech na jakiś samochodowy zlot, no i Uzbekistan z Emiratami. Do tego wszystkiego trzeba dodać wyprawę nad morze i mieszkanie w przyczepie, czerwcowe Podlasie z dziadkami i rozgrzany sierpniowy Śląsk. Wow. I jest to wszystko w naszym zasięgu, a jedyna blokada to czas. Jeśli udało się to MI – osobie, która nawet nie zarabia średniej krajowej, a do planowania i życia ma tylko jedną pensję, to uda się też Wam. Podróżowanie może być niskobudżetowe, a możliwości są naprawdę ogromne.

Pracowo jest dobrze. Lubię tą moją pracę i nie wyobrażam sobie by mogła istnieć inna, w której wszystko oboczne mogę tak dopilnować. Dwa razy w tym roku ją straciłam, na skutek cięć i wycinania działów i dwa razy odwołując się w niej się utrzymałam. Pierwsza przerwa trwała pięć tygodni i spędziłam je szukając czegoś nowego i NIE znalazłam. Kasa jest byle jaka, ale dajemy radę i chcę w niej zostać, bo inaczej naszego życia nie ogarnę.

Dużo bardzo poznałam ludzi w tym roku i cenię sobie pedagogów. Jest to rodzaj wiedzy i percepcji, który jest bardzo zgodny z moim i tak jak całe życie od tej edukacji uciekałam, to uważam, że tu można spotkać osoby ciekawe i interesujące.

Dobrze mi się mieszka, tu gdzie jestem. Na jesieni otworzyli nam w pobliżu dwie nowe piekarnie i wszystko mamy teraz blisko. Dzieci w szkole radzą sobie dobrze, chociaż ich życiowym paliwem są podróżnicze przerywniki od nauki. Towarzystwo częściej idzie/jedzie gdzieś same. W sensie beze mnie. Na koncert, wycieczkę, konwent. Panny pojechały na swoje pierwsze samodzielne wakacje we dwie (do Berlina). Nasze codzienne życie jest proste. Nie ma w nim konfliktów i spięć. Poranki bywają skomplikowane, ale wtedy wszyscy wchodzimy w tryb maszyna i każdy w milczeniu robi to co do niego należy. Z takich cięższych tematów to jest to coś, co zaczyna dotyczyć każdego człowieka w pewnym momencie. Starzeją Ci się rodzice i jest to proces bardzo trudny.

Szafę Wam już linkowałam, więc czas na podsumowanie całej reszty!

NAJ 2024

🫚Film: Diuna! Spotkałam się ostatnio z terminem Diunowersum i jak wchodzisz w te niuanse sagi to jest TO wiedza ogromna. Skąd pochodzili Sardaukarze, jak potoczy się los której planety, dlaczego Harkoneni są potężni, a Atrydzi znani? W 2024 była druga część, no i na HBO pojawił się serial, o którym mówią, że może stać się kolejnym GOT-em.

🫚Kierunek: chyba trafiliśmy w same hity. Letnim była Albania i Śląsk, a teraz coraz popularniejszy wydaje mi się Uzbekistan. Równolegle stajemy się majętniejsi jako społeczeństwo i na wakacje nad ciepłym morzem (w Turcji) decydują się również osoby nie podróżujące wcześniej.

🫚Serial: bardzo dobrze wspominam estetyczny Fallout (Amazon), w lecie polecono mi Reniferka (Netflix) a z pannami obejrzałam Łasucha. Świetny był także Outer Range. Początek roku należał do 1670, który nam jakoś nie podszedł, ale fanów ten serial miał mnóstwo. Na koniec roku wszyscy pieją z zachwytu na Under the Bridge (Disney)

🫚Słowo: naszymi kultowymi słowami stały się słowa jakie wypowiedział jeden Francuz w Uzbekistanie. Rozmawialiśmy o greckiej kuchni i on powiedział, że tam jest pyszny ŻIROS i to takie KEBABI. Chodziło oczywiście o gyros-a i kebaba, ale my też już mówimy KEBABI

🫚Inspirator: Witold Szabłowski wraz ze swoją książką Rosja na talerzu. Bardzo go też lubię jako osobę, którą na Fb podczytuję.

🫚Przyprawa: Tandori Masala. Nie wiem w którym momencie mojego życia kupiłam kilogramowy worek tego cuda, ale używam je do wszystkiego. I do frytek i do pieczenia dyni i do marynowania mięsa!

🫚Trend foto: zdjęcie w kartonie. Nie wiem kto to pierwszy wymyślił, ale na święta zrobiło to kilka znanych mi osób i pewnie w lecie będzie tego jeszcze więcej.

🫚Głupota: oj tego to było dużo. Przede wszystkim często wyłazi mój życiowy bajzel. Bookując bilety do Azerbejdżanu musiałam 3x występować o wizę, bo źle wypełniałam wniosek. Za każdym razem musiałam za to zapłacić. 3x!!! Jadąc do Uzbekistanu i bookując przeloty machnęłam się z datą na jednej serii biletów i musiałam kupić na TEN sam odcinek NOWE bilety (to był odcinek Abu Dhabi-Taszkient, bo nie przewidziałam, że to będzie KOLEJNY dzień). No i Oskarowe jest przelanie kasy na Cinkciarza, który był już niewypłacalny. Czy to do mnie wróci? Nie wiem.

🫚Warzywo: dynia piżmowa. Dynie już były, ale piżmowa jest od tego roku i pół zamrażarki mam w jej cząstkach.

🫚Owoc: gruszka. Gruszki są pyszne w tym roku. Na rynku kupuję głównie je i zjadamy. Pieczemy, dusimy i zapiekamy.

🫚Urządzenie: mop parowy jest cudowny. Wczoraj wyszorowałam nim szafki w kuchni. Nic mi się nie klei i wszystko jest wysprzątane. Jedyny problem to to, że mam tylko dwie nakładki na tego mopa, a jak się rozpędzę to sprzątałabym dalej (potem ja je piorę z dywanikami).

🫚Piosenka: dla mnie to było Born to love YA Gabriela Ponta i reaktywowane Forever Young. Wydaje mi się, że latem wszędzie też leciało: Tam słońce, gdzie i my.

🫚Marka kosmetyczna: jak to Lilka słusznie powiedziała, wszystkie uwielbiane przez nas dotychczasowe marki zaliczyły faila. Albo kosmetyk się rozwarstwiał, albo opakowanie było słabe, albo produkt miał w sobie grudki. Na tym tle, najlepiej wypadły marki własne i one zrobiły nam rok. Czy to marka hebe sklepu hebe, czy douglasa, czy primarka. Isana i Balea (Rossman i DM) oraz Enilome (marka DOZ-u) też takich wpadek nie miały. Może nie są to marki premium, ale bardzo nam podeszły!

🫚Kosmetyk- najlepsze produkty trafiały nam się w kategorii odżywki do włosów. The best of best był przywieziony z Uzbekistanu koreański Fino Premium Touch.

🫚Influencer – najnowsza postać, którą obserwuję od kilku miesięcy to mili0nerka, która mnie zawsze bawi (jej seria o gabinetach z paznokciami to było złoto) oraz rozkoszny, który ma takie wybicie (on zresztą dostał ostatnio nagrodę Forbesa), że realnie tworzy nowe kulinarne tradycje. Lubię też mcrobonstewka za autentyczność.

🫚Książka: dużo czytałam w tym roku i dużo było książek dobrych i bardzo dobrych. Rok kończę Frostpunkiem, później będzie Mroczna siostra, którą wciągnęła Łucja i którą poleca, a na ferie zabiorę Rozbłyski Ciemności. W aucie słucham Smak Dymu i też jest to wciągające. Mgły Avalonu również wysłuchałam i one także były rewelacja! Koszyk marzeń mam w księgarni załadowany z czubem, wiec nawet już wiem, co kupię kolejne!

<>🫚<>

Lilę z Mieszkiem dziś rano odwiedziłyśmy i mają się dobrze, a na świętowanie są gotowi! Panna Łucja wyposażona w szampana (Lila z Mieszkiem również mają), czipsy i zimne ognie także już pojechała, a mi nie udało się wyprowadzić Bibi, bo od rana pies jasnowidz (psy chyba wiedzą co będzie) jest sztywny z przerażenia i nie chce opuścić kącika na schodach. Mam przekąski dla niej, mam film i mam książkę! I tak przyczajona, ubrana w sweter z wyjącym wilkiem, wskoczę w ten 2025! Plany? Powiem Wam jutro 🥷

DO SIEGO ROKU!

-zaordynowałam Lili i Mieszkowi, zanim wyszliśmy z domu

Bo dziś, Lila z Mieszkiem trafili do sanatorium na miesięczny turnus ortopedyczny! Będą ich PROSTOWAĆ i naprawiać. Lili jest to właściwie niepotrzebne – jej system kostny już wyszedł z fazy wzrostu, za to Mieszko pokrzywiony jest konkretnie. Chciałam, żeby poszli w dwójkę, by panna średnia wprowadziła go w tamten styl życia, podobnie jak parę lat temu zrobiła to dla niej Łucja. Myślałam sobie wczoraj przed zaśnięciem, że NIE lubię się z nimi rozstawać. Ten ostatni okres odbieram jakbym miała wokół siebie naprawdę wspaniałych dorosłych ludzi i żal mi, że jest TO okres najkrótszy, bo sygnalizuje, że stają się samodzielni… ALE Mieszko absolutnie nie ma ruchu w swoim życiu i jest aktywnością fizyczną NIE zainteresowany. Od wakacji jego wzrost stoi i mam wrażenie, że wszystko co przybywa idzie w skrzywienie, więc blok zajęć rozciągająco-stabilizująco-korygujący jest mu bardzo potrzebny. A Lilka uwielbia to sanatoryjne towarzystwo i zawsze wraca społecznie zregenerowana.

Ośrodek przeszedł remont. To już nie są te długie szare korytarze z jedną łazienką dla wszystkich, bo każdy pokój ma już własną. Pokoje są czyste, przemalowane, a wszystkie meble, parapety i okna powymieniane. Na ścianach są ozdobne listwy i wszędzie są kontakty (nie było). Błysk i prestiż jak w prywatnej placówce. Będę do nich jeździć pewnie często… Na pewno pojadę jutro zawieźć jakieś Sylwestrowe smakołyki, chociaż szampan mają już przemycony (mają też kilka plastikowych kieliszków do szampana, żeby mogli zrobić imprezę), a później zobaczymy. Muszę porozmawiać z lekarką, żeby zorganizować parogodzinną przepustkę dla Mieszka, żeby mógł wziąć udział w WOŚP-ie, bo gość zbiera punkty z wolontariatu. I muszę podbić do ich szkół by zawieźć zaświadczenia z sanatoryjnej szkoły. Wychodzą pod koniec stycznia!

🚥

Dziś jestem jeszcze w wirze końca roku (chciałam POSPRZĄTAĆ), wietrzę pościel Mieszka i Lili, trochę mi się odbija śledziami, co te na śniadanie zjadłam i w sumie to nawet mi na rękę, że Łucja pognała gdzieś na spotkanie z koleżanką. Jutro wiadomo Sylwester, który będę spędzać sama (ratując Bibi), a od Nowego Roku czeka mnie pierwszy od lat prawie siedemnastu okres, gdy będę tylko z córką najstarszą🥹 I musimy to jakoś fajnie spędzić i wykorzystać ten nasz czas najlepiej jak się da! 🩷

• On pierwszej części jak był w więzieniu miał tę przemianę.
• Dokładnie! Bo potem w czwartej był duchem!

Zainteresowałam się o czym to panny rozmawiają… Bohater w więzieniu? I cztery sezony tego było??

• Babki, a o czym Wy rozmawiacie? O jakimś filmie?
• O „Dziadach”.

Tak się NIE wykazałam! Coś nie ma tego śniegu, co to święta miały być po lodzie, ale podobno po Nowym Roku sypnie. Dziś zrobiłam odzieżowe podsumowanie 2024 i DZIŚ byliśmy na obiedzie u dziadków! Zawieźliśmy im zimne ognie, gdyż seniorzy na Sylwestra ruszają na imprezę! A zimnych ogni u mnie kilka opakowań! Pogadaliśmy o różnych znajomych (bo w moim Internecie sporo osób wkleja się na tle własnej choinki) i o atrakcjach na styczeń. Jedną z nich będzie studniówka Łucji. I mówię do babci:

• Ty wiesz, że Łucja się mnie pytała czy ja będę na polonezie? Nie myślałam, że muszę iść, zakładałam, że ją wysadzę przed wejściem i wróci z Matim. Albo nawet, że podjedzie sobie tam Uberem. Tylko, że się okazało, że wszystkie matki tam będą!
• Ale po co?
• No właśnie nie wiem. Żeby popatrzeć jak tańczą? Ciebie przecież nie było na mojej studniówce, bo pewnie byłaś w Pakistanie.
• W Pakistanie to byłam jak zdawałaś maturę. I fax przyszedł do Ambasady, że zdałaś.
• No właśnie. Więc po co ja mam tam jechać??

Nie mieliśmy chleba przez kilka dni (nie po drodze nam była piekarnia), więc XVIII wiecznym, francuskim zwyczajem, wyjedzone zostały wszystkie ciasta. Sałatki pożarte zostały bez glutenu, a z zapasami jesteśmy na tyle na bieżąco, że wracając z biegania nie tylko kupiłam w ulubionej piekarni chleb, lecz potem jeszcze pojechałyśmy z Lilką na zakupy! W sklepach już gorączka noworoczna, największe oblężenie jest na czipsach i przy fajerwerkach, ale WIEMY, że w narodzie już są, bo Bibi na wieczornym spacerze cuduje już od kilku dni. „Ojej, COŚ strzeliło! Wracajmy do domu!”.

<>🛞<>

• Mamo, zobacz co znalazłam. Tam chcę jechać. Tam musimy jechać. – powiedziała Lilka i pokazała mi jakąś wyspę na mapie (na telefonie).
• Bardzo ładne, Lilusiu. Cieszę się, że Ty też chcesz gdzieś jechać – ostatnio wzięłam na spacer z Bibi, Łucję z Mieszkiem i kazali mi iść 80 metrów przed nimi by ich nie podsłuchiwać… Niemniej jednak zwalniałam i czasem wiatr przyganiał mi słowa, stąd wiem, że Mieszko chętnie by pojechał do Paryża, a Łucja swój najbliższy wyjazd zaplanowała z atrakcjami co do godziny. Nawet mnie to ucieszyło, że nie omawiają jakichś odzieżowych dropów, a podróżne fantazje.
• Bilet z Oslo jedyne 300 euro w obie strony. Do Oslo można dolecieć za 100 pln.
• Lila, za 300 euro to ja dolecę na Sri Lankę. A co to w ogóle jest za miejsce??
• Mamo, to jest Arktyka. Rozumiesz? Twoje dzieci NIE lubią ciepła. Nie pamiętasz, że jak nas wywiozłaś do Albanii to cały dzień siedzieliśmy i patrzyliśmy w morze?
• Ale tam pewnie jest mnóstwo turystów!
• NIE. Bo NIE polecimy tam na zorzę polarną jak wszyscy, lecz na dzień polarny!
• To może od razu na noc polarną, bo przecież ŻADEN mój obiektyw nie zrobi TAM zdjęcia!
• ŚWIETNIE! JA przecież nienawidzę zdjęć!!!

Dziś byliśmy w szwedzkim sklepie. Do końca roku musiałam wykorzystać voucher, który przyszedł mailem, a ponieważ mam dziś wolne, to był to dobry pomysł na piątek! Doszła duża patelnia z powłoką, o której Łucja powiedziała, że TAKA właśnie ma być, dzbanek na herbatę, który NIE jest jakoś szczególnie ładny, ale ponieważ my pijemy herbatę fusową to nie mamy jej jak podawać na przyjęciach ORAZ kwadratowa ceramiczna foremka. Foremek mamy dużo, ale same malutkie, a marzyła nam się taka ciut większa i kanciasta, na ciasto filo lub lasagnę!

🎄

Koniec roku, to czas na różnorakie podsumowania, więc ruszamy z pierwszym! Co się działo, w kategorii DLA DOMU? Całkiem sporo! Przede wszystkim miały miejsce ważne ruchy porządkowe, czyli NIE przegapiłam gabarytów (wyleciały zalegające od lat lampy, żelazka i przepalone światełka choinkowe), pozbyłam się starego krzesełka Haucka po Mieszku i pomalowałam w końcu ściany na dole! Doszły miłe i potrzebne drobiazgi. Zawiesiłam stojące pod ścianami obrazy, a przed świętami pojawił się świetlny jelonek, który ozdabia okno w pokoju młodego.

Sporo działo się w segmencie małego Agd. Doszedł blender (dodajmy, że gdy się przepalił, to spalił gniazdko w kuchni), nawilżacz powietrza, kolejna gofrownica, depilator i mój wymarzony mop parowy. Są dwie WAGI: kuchenna i domowa, na której musieliśmy zważyć walizkę. Pojawiła się krajalnica do chleba (poprzednia się spaliła) oraz naprawiony został mały aparat foto, który był zepsuty od lat 10. To świetna i lekka cyfrówka, która awansowała do funkcji aparatu wyjazdowego dzieciaków. Przed urodzinami Łucji doszła też szaszłycznica, z której będziemy na grillach korzystać! Słuchawki do komputera, nowy telefon (Łucja) i nowy obiektyw. Laptopy przeszły czyszczenie w serwisie, ale dla równowagi sukcesów: cały czas mamy do bani Internet i nie podpisałam umowy z nowym dostawcą.

Świetnie miał się segment SKORUPEK i naczyń. Doszły miseczki z Lubiany, dzisiejszy pojemnik żaroodporny wraz z patelnią oraz miski z Bolesławca (chcę ich więcej!).

Nowe tekstylia to pościele, pledziki na łóżko i dwie poszewki z Uzbekistanu. Śliczne są moje nowe kuchenne łapki! Na urodziny Łucji doszły cztery wiśniowe leżaki i tu trzeba wspomnieć, że segment rękodzielniczy zapewniła w tym roku panna najstarsza. Rok temu doszło sporo ceramiki robionej na zajęciach przez Mieszka, a w tym pojawiły się szydełkowe kwiatki, którymi ozdobiono leżaki oraz wolnostojące bukiety kwiatów.

Cały czas NIE mam regału na książki, które stoją w przewracających się kupkach, LECZ mam kolejne elementy, które będą OBOK tego regału (małe dywaniczki z Azerbejdżanu oraz drewniana figurka z Wilna). UDAŁO mi się zrobić grilla i bardzo się cieszę, że to drugi rok z rzędu, gdy tak wyszło i CHCĘ by to się powtarzało. Organizacyjnie ważne były też ogrodowe urodziny Łucji, które również wyszły świetnie! Sam ogródek jest przyjemnie ogarnięty (jest nawieziony, uporządkowany i pojawiły się nowe donice). Sąsiad przerobił płot – ten remont trwał pół roku i padło mi sporo roślinek, bo miały za silne światło, ale efekt końcowy jest doskonały!

Z większych mebli najważniejszy był fotel gamerski, na którym zasiadł Mieszko. Do segmentu dla domu warto też dorzucić nowy futerał na mały aparat oraz TRZY walizki, które były nam BARDZO potrzebne. Pojawiły się też przedmioty, które uznaliśmy jako UROCZE i które szczelnie zagracają nasz dom. Czerwony kotek z Wilna stał się w ten sposób elementem samochodowej dekoracji. Warto też wspomnieć, że w tym roku wygrałam w konkursie sklepu na literę A i przysłali mi płyny do prania, które cały czas zużywam!

Co na przyszły rok? ➡️Niezmiennie boli mnie podłoga w dużym pokoju. Chciałabym BARDZO ją odświeżyć. W tym roku byłam już całkiem blisko, bo znalazłam sklep z wynajmem szlifierek, ale w sumie NIE chcę sama lakierować, więc może komuś jednak zlecić całość? ➡️Regał na książki powinien się w końcu pojawić. Jedna kupka książkowa mi się ostatnio przewaliła i nawet jeżeli 10 sztuk oddam w przyszłym roku w ramach wymiany na pączki, to i tak mam ich za dużo. ➡️Na wiosnę znalazłam w ziemi zardzewiałą podkowę. To już moja trzecia podkowa i tak sobie marzę, że je wyczyszczę i pomaluję na kolorowo, a potem zawieszę na ścianie. Koło REGAŁU? ➡️Stale marzymy także o rice cookerze, a na wiosnę Mieszko potrzebuje NOWY rower, bo wyrósł…

• Mieszko, Ty będziesz wnosił bezalkoholowy alkohol – dyrygowałam w aucie. Jechaliśmy na kolejną (wyśmienitą) turę Wigilijną i wieźliśmy nasz mikro w nią wkład. Diabli przywiózł z Dojczlandu butlę nieprocentowego grogu, a w specjalnym pudełku mieliśmy przygotowane migdały bez skórki oraz morele i rodzynki (z Uzbekistanu). Idea była taka, by na miejscu to zagotować.
• Dlaczego ja?
• Bo tak.
• Mamo, a jak są morele po rosyjsku?? – zapytała Łucja, która intensywnie nad tym rosyjskim pracuje.
• Абрикоcы. A migdały to миндали. A Mieszko, pamiętasz jak były rodzynki?
• No właśnie! – podchwyciła Lila– Pamiętasz?
• Nie…
• Изюм!!! – wykrzyknęły obie.
• Co to za rusyfikacja! – oburzył się.
• A co? Wołałbyś rozmawiać z ojcem po niemiecku?
• To by była germanizacja – wtrąciłam się.
• No. Dokładnie! – drążyła Lila– Wybierz pod jakim chcesz być zaborem! Ruskim czy pruskim!

Za nami kolejne cudowne świąteczne spotkanie! Mówię Wam, że ja jednak pęknę!

<><>

Fajną historię opowiadał wczoraj mój brat. Wysyłał maila do czterech wspólników i po zawarciu treści głównej zamyślił się nad zakończeniem. Odbiorcami mieli być Belg, dziewczyna z Senegalu, Serb i Hindus. Czy można im wszystkim życzyć Merry Christmas, skoro każdy świętuje coś innego? Napisał więc Happy Holiday, bo podobno to jest najczęstsza formuła w korespondencji około świątecznej współczesnego świata. I myślę, że to jest bardzo dobre podsumowanie mijających dni. Babcia jak to babcia, strasznie się przed świętami zdenerwowała, że miała sytuację w cukierni, że karta się jej zablokowała. Próbowałam jej później wytłumaczyć, że nic by się nie stało, gdyby tego makowca NIE kupiła. Albo kupiła 1/4 skoro na tyle miała gotówki. Tak samo gdybyśmy MY niczego nie przywieźli, to też by NIC się nie stało. I jeśli kiedyś postanowimy NIE obchodzić, a przeleżeć te dni na kanapie oglądając filmy i jedząc pierogi z Biedronki, albo żłopiąc zupkę chińską, to RÓWNIEŻ nic by się NIE stało. Doszliśmy do takiego społecznego momentu, że każdy sobie wybiera jak chce TE dni spędzić. Bo najważniejsza myśl jest taka, że oto nadeszły wolne dni i co z nimi zrobimy to NASZ problem. Z taką myślą zakończmy te święta. To był wspaniały, relaksujący, parodniowy przerywnik od codzienności. Smaczny, kolorowy i bardzo dla NAS rodzinny! Tu macie jeszcze roleczkę!

A i jeszcze, bo to ważne. Hitem Świąt był sernik baskijski. NIE jedliśmy, jedliśmy inne, które były niewiarygodnie doskonałe, lecz net zasypany był trzęsącym się sernikiem Rozkosznego. Czy będzie to nowa polska tradycja? Zobaczymy, my podejście do niego zrobimy pewnie po Nowym Roku!

Pękam i pęcznieję. Obiecywałam sobie umiar, a skończyło się jak zawsze. Zupka rybna i barszczyk z uszkami, bo to na start i jeszcze jest przestrzeń. Wczoraj środek składał się z karpia i kapusty z grzybami, dziś z kaczki, no a potem były ciasta. I najgorsza jest kutia, bo ona jest chyba z pszenicą, albo innym zbożem, które pęcznieje w brzuchu, lecz nie mogę jej NIE zjeść, bo robi ją dziadek i zawsze strzela focha, że WIĘCEJ nie zrobi.

Ale NIE narzekam, bo za nami pierwsza tura kolejnych cudownych świąt! Bonusowo udał nam się także dziś i wczoraj spacer, na który wyciągnęłam dzieciaki po leśnych duktach w okolicach domu dziadków. Mikołaj trafił z tymi podarkami bardzo, bo chociaż nie było nic z AGD, co to mi się w latach poprzednich zdarzało, to skarpetki, topy i herbaty to prezenty wysoko pożądane. Od niemieckiego Mikołaja Lila dostała zgodnie z zamówieniem kolejne specjały do włosów, Łucja jakąś wymarzoną czarną torebkę, a Mieszko nowe słuchawki. I te słuchawki nie dość, że przyszły w idealnym momencie, bo tydzień temu rozwalił swoje stare, to jest to wyjątkowo doskonały model i młody jak je rozpakował, to nawet nie złożył minifigsa…

<><>

Zerkam na kuchnię, że powinnam jeszcze dziś część rzeczy poporcjować i zamrozić, bo jutro jesteśmy zaproszeni na obiad i nie przejemy wszystkiego co przywiozłam… A potem włączę sobie jakiś film przy którym będę wycinać metki z nowych ubrań. Mieszko dostał bluzę i spodnie dresową, a panny koszulki i majtaski. Nawaliłam z aparatem, bo pojechałam z rozładowaną baterią i nie wzięłam ładowarki. Jak przejrzę co tam mam na telefonie, to jeszcze coś dorzucę!

• A byłaś po sernik?? – zaniepokoiła się urzędująca przy mikserze Lila
• Byłam, byłam. Z samego rana, jeszcze przed spacerem z Bibi. Zabrałam ze sobą Łucję.
• I jaki kupiłaś?
• Ten z wiśnią, który ostatnio wybrałyśmy. Tylko, że oni mieli go pokrojonego na ćwiartki i wzięłam jedną ćwiartkę… Dołożyłam do tego ciasto piernikowe, bo Łucja powiedziała, że ona nie jest fanką makowca.
• Makowca miała kupić babcia, więc może i dobrze.
• Tylko, że przy płaceniu jakoś tak wydało się mało, więc wzięłam jeszcze sześć świątecznych czekoladowych pralinek.
• To jesteś właśnie TY z Łucją!!! Jak się puści Was same, to zawsze takie g.no wybierzecie! Jak było Ci mało, to trzeba było wziąć kawałek jakiegoś innego sernika! Co nam po pralinkach!? „Podzielmy się opłatkiem i zjedzmy po pralince”????
• ŁUCJA!!!!! ONA nas hejtuje!!!

Od rana ogarniamy. Zupa rybna dochodzi, w piekarniku robi się ciasto daktylowe, które w całości, od początku do końca, zrobiła Lila. Mamy pomocniczy gadżet, czyli wagę kuchenną, którą na Mikołajki Łucja dostała od Matiego i to bardzo upraszcza nasze gotowanie na bazie przepisów! Ponadto odkryłyśmy, że mamy w domu składniki na DWA różne ciasta, ale nie pamiętamy jakie miało być te drugie, więc słodkie zagęszczone mleko po prostu zaczeka w szufladzie na swoją kolej!

<><>

Jak rano nastawiałam wywar na zupę rybną to w głowie miałam temat, który mnie ostatnio bardzo męczył. Jedna znana nam rodzina przechodzi akurat kryzys, chyba się im to małżeństwo rozpadnie i TAK jest dużo emocji, że rykoszetem dostają wszyscy wokół. I ich dzieci, które jeszcze trzy tygodnie temu mówiły do mnie „ciociu” w tej chwili nie odpowiadają na dzień dobry. Ja coś zagaduję, a oni mijają mnie bez słowa. I ja wiem, że nastolatki lubią radykalność pt. jak nie jesteś ze mną, to jesteś moim wrogiem, ale ja nie jestem za nikim. Gnębiłam o to nawet Diabla, że źle się z tym czuję, gdyż przez rozmowę z jednym z ich rodziców, trafiłam w niełaskę ich dzieci i absolutnie nie wiem dlaczego. Diabli kazał mi temat olać i się zdystansować od g-niarzy, ale męczyło mnie to.

I dziś rano jak wracałam z Bibs to nich wpadłam. Akurat siedzieli w aucie z tym drugim rodzicem i chwilę z nimi gadałam. Jakiś taki suchar w stylu, że Wesołych Świąt i że w życiu dzieje się TAK dużo nieodwracalnych i ostatecznych rzeczy, że problemy partnerskie są niczym. Tak uważam. Mamy choroby i starość, a to, że trzeba zacząć od nowa, to NIE jest najgorsza rzecz na świecie. I że bardzo lubię tego Mikołajka, który siedzi na tylnym siedzeniu, ale jak nie będzie mi mówił dzień dobry, to Mikołaj przyniesie mu rózgę. I coś puściło i temat się odblokował. A ja poczułam jakby mi taka wielka gula spadła, bo nie znoszę, jak ktoś zaczyna mnie nienawidzieć, a naprawdę czułam, że były te dzieciaki niemalże moimi dzieciakami.

Jest to dla mnie pierwszy tegoroczny świąteczny cud i zawsze bardzo wyglądam takich przewrotów i uzdrowień. My finiszujemy gotowanie, pakujemy się i ruszamy do dziadków! Wracamy jutro! Jedzcie, cieszcie się tym co jest wokół Was i bądźcie dla siebie dobrzy!

Wesołych ŚWIĄT!

Tuż przed świętami udało mi się zarejestrować niewielką grupę uczniów na wycieczkę do Sejmu. A ponieważ to JA organizowałam, to na listę wciągnęłam też czwórkę (bo z Matim) moich dzieci. Szliśmy tam z pytaniami… Czy w Sejmie jest choinka? Czy tuż przed świętami zobaczymy jeszcze jakichś posłów, co składają sobie życzenia Wesołych Świąt? A może posłankę, która szybko będzie biec w świątecznej garsonce na jakieś kuluarowe spotkanie ze śledzikiem???

I doskonały był ten termin, bo dzisiaj były tylko dwie wycieczki i standardowa trasa trwa 40 minut, a my po korytarzach, salach i podziemiach włóczyliśmy się, razem z przewodniczką, przez dwie godziny! Wszyscy byli bardzo zadowoleni, więc chociaż jechałam z taką wątpliwością, czy nie lepiej odwołać całej imprezy, bo jednak wszyscy głowami już w świętach, to było super. Hitem była choinka, która jest największą choinką w historii Sejmu i chyba jest to również największa choinka w obiekcie zamkniętym w Polsce. No i szopka, której jeszcze nigdy w Sejmie nie ustawiano, a w tym roku JEST!

-wykrzyknął Mieszko w piątek, po powrocie ze szkoły.

• Chodzi o światełka w innym domach, czy o zapach ryby, który jest w całym NASZYM domu?
• Nie. Co zrobiłaś z głową?
• Jaką głową?
• Głową ryby. Na tym zdjęciu, które nam przysłałaś na grupę.
• A po czym poczułeś tę magię świąt?
• Wszyscy sobie składają życzenia. To co zrobiłaś z głową??

<><>

Taką mieliśmy odwróconą kolejność weekendu, że u dziadków byliśmy wczoraj, a dziś sprzątałam! I dom LŚNI. Po MOJEMU lśni, czyli wszędzie odkurzyłam, w użyciu był mop, a świąteczne dekoracje stoją już w całym domu! Dziadkom zawiozłam jemiołę, bo kupiłam za dużą do nas (ja w końcu wieszam na lampie i taka symboliczna gałąź wystarczy) i cytrynową babę (niech już u nich CZEKA). Dziś zapakowane zostały wszystkie zaległe prezenty i tym razem pomagał mi Mieszko. Babcia (ostatni brakujący prezent) ➡️ dostanie talerz i dwie małe podstawki z Dziadkiem do Orzechów. Strasznie podobają mi się te grafiki z Nutcrakerem,💂 a jak na chwilę wpadłyśmy wczoraj z Lilką do sklepu to odkryłyśmy, że wyprzedaże się JUŻ zaczęły!